Türkiye'ye Dönüş

Herkese merhabalar. Blog söz konusu olunca bir şeyleri geç yapmak alışkanlık oldu, aslında normal yaşamımda tez canlıyımdır, yaptığım işleri zamanında yapmaya çalışırım. Ama söz konusu blog olunca böyle olmuyor nedense(!)
Hep aklımda olan bir şeydi; Türkiye'ye dönüş yazısı yazmak. Çünkü İngiltere Günlüğüme ilk başladığım 2009 yılında Yurtdışına Gitme ve Karar Verme Süreci başlıklı bir yazı yazmış, yurtdışına çıkmadan önce yaşadığım olayları ve duygularımı ifade etmiştim. Aynı yazıyı bir de dönüşte yazmak istemiştim.

Türkiye'ye döneli neredeyse bir yıl oldu. Türkiye'ye döndükten sonra eski yoğun hayatıma kaldığım yerden devam ettim. Her ne kadar önceden yaptığım işe dönsem de kimi şeylere alışmak zor oldu tabii ki. Öncelikle "hayatımda değişen ne oldu"ya gelmeden önce eve dönüş sürecimi anlatmak istiyorum.

Nasıl yurtdışına çıkmak zor ise, yurtiçine dönmekte aynı zorlukta. Türkiye'den İngiltere'ye giderken kurulu bir düzenim, evim, arabam ve bir yaşantım vardı. Dönüşte de aynı şekilde, 5 yıllık yaşantı içinde kurulmuş bir düzenim, evim, arabam ve yaşantım oluştu. Bunları tekrar geri dağıtmak oldukça zor oldu. Öncelikle geri dönmeden bir ay kadar önce eşimi Türkiye'ye gönderdim. Çünkü evin eşyalarını elden çıkarmam gerekiyordu. Emaneten çevremden aldığım eşyaları geri verdim, daha önce internetten ikinci el olarak satın aldığım beyaz eşya ve mobilya türü eşyaları aynı yöntemle geri sattım. Bu konuda ebay ve gumtree'nin çok işime yaradığını ifade edebilirim. Aldığım eşyaların çoğunu zarar etmeden ve hatta küçük karlarla elimden çıkardım. Evde zaman içinde oluşan ıvır-zıvır ve küçük eşyalar için ise İngiltere'nin ünlü ikinci el pazarı car boot'larda satarak elimden çıkardım. Benim için güzel bir deneyim olduğunu söyleyebilirim. İngiltere'nin bu özelliğini seviyorum, aldığın hiçbir şey elinde kalmıyor, eski veya yeni, ucuz veya pahalı bir şekilde elinden çıkarabiliyorsun.

Onun dışında diğer önemli bir konu da; belediye vergisi, elektrik, su, doğalgaz, internet, telefon faturalarını ve bu faturalara ait otomatik ödemeleri iptal etmekti. Bunun nasıl yapılacağını konusunda hizmeti aldığınız şirketle görüşmekte fayda var. Çoğunda şirketlerin internet sitelerini kullanarak veya telefonla arayarak hesabınızı kapatabiliyorsunuz. İngiltere'de hesap açma veya kapatma işlemleri Türkiye'de olduğu gibi şirketlerin ofislerine gidilerek yapılmıyor. Bu tür hizmetleri veren şirketlerin (belediye hariç) bir ofisi olduğunu ben görmedim. Ya telefon ya da internet adreslerini kullanacaksınız. Bu ise oldukça pratik bir çözüm, bence Türkiye'de de yaygınlaşmalı. Ayrıca sağlık ocağı ve polis merkezinde kaydınız var. Bunlar için Türkiye'ye dönüş yaptığınıza dair bir bildirim yapmak gerekiyor mu açıkçası bilmiyorum, ben yapmadım. Buna sebep; bir yıl önce Türkiye'ye dönen bir arkadaşım polis merkezine gidiyor ve ben ülkeme dönüş yapıyorum diyor. Polis "Eee bize ne?" der gibi bakınca kaydını sildirmek istediğin söylüyor. Polis böyle bir uygulama olmadığını söyleyince arkadaşta gerisin geri eve dönüyor. Yani bu olaydan anladığım üzere bir kayıt sildirme yok. Ben bunlar dışında ileride belki tekrar gelirim diye banka hesabımı da kapattırmadım, internetten hala kullanmaya devam ediyorum.

Tüm bunlar yaptıktan sonra geriye yapacak son bir şey kalıyor. O da yaşadığınız ortamı son kez gezmek :) Malum kesin dönüş yapıyorsunuz, oraları yakın zamanda (belki de hiç) göremeyeceksiniz. Dönüşten önceki haftalarımı orada kalan arkadaşlarıma veda ziyaretleri yaparak ve gezerek geçirdim.

Peki ülkeme döndükten sonra neler yaşadım, nasıl bir süreç geçirdim biraz onlardan bahsedeyim. Yaşananların üzerinden bir yıl geçtiği için biraz daha rahat yazabiliyorum. Geriye doğru baktığımda kimi şeyleri daha fazla idrak edebiliyor ve değerlendirebiliyorum.

Öncelikle size tavsiyem; döndükten sonra hayatınızla ilgili çok fazla beklentiye girmeyin. Avrupa'dan dönüp ülkeyi kurtaracak kahraman siz değilsiniz. Hatta ülkeyi kurtaracak bir konumda değilseniz, yapılan yanlışları görüp daha da üzülmemeniz elde bile değil. Kendinizi hayatın akışına bırakın ve yaşantınızı yaşayın. Döndüğüm ilk zamanlarda hastanelerdeki kalabalıklar, insanların sıraya girmeyi hala öğrenememiş olması, trafikteki karmaşa ve kuralsızlık sizi delirtse de zamanla alışıyorsunuz. Öyle veya böyle bizim insanımız yapacak birşey yok :) Genel olarak dost sohbetlerinde bu işler İngiltere'de nasıl oluyor sorusu ile karşılaşmaya hazır olun. Batı görmüş entelijiyansı havalarına girmeden cevaplamaya bakın. Yoksa ülkesini beğenmeyen görgüsüz konumuna düşebilirsiniz. Ben genelde bana sorulmadıkça bu tür konularda konuşmamayı tercih ediyorum. Zaten önemli olan konuşmak değil, yaşamak öyle değil mi :)

Bir de öğrenilen İngilizce'yi unutmama meselesi var değil mi? Bu konuda biraz daha karamsarım işte. Türkiye'de İngilizce öğrenmek ne kadar zor ise öğrenilen İngilizceyi unutmamakta o kadar zor. Çünkü pratik yapabileceğin herhangi bir ortam yok. İlk zamanlar evde yabancı filmler ve diziler izleyip, yabancı siteleri takip ederken, sonrasında yoğun iş hayatım ve mevcut işimin İngilizceyi gerektirmemesi nedeniyle İngilizceyi unutmaya başladığımı ve pratiğimin azaldığını hissetmeye başladım. İşte bu çok kötü :( Ama arasıra yalnız başıma kaldığımda kendi kendimi İngilizce konuşurken buluyorum, yani beynim unutmamak için hala direnmekte bu da çok iyi :)

İşte arkadaşlar, ülkeme döneli bir yıl oldu ve durum böyle. Biraz karamsar bir tablo çizdiğimin farkındayım ama muhtemelen çoğunuzun yaşayacağı tablo buna benzer olacaktır.

Son olarak şunu eklemeliyim ki; tüm bunlara rağmen ülkeme döndüğüm için çok mutlu ve huzurluyum. Bu yazıyı da kendi evimin balkonundan soğuk içeceğimi yudumlarken yazıyorum. İnsanın kendi evi ve memleketi gibisi var mı? Yok tabii ki :) Sanırım ben en çok evimi özlemişim.

NOT: Bundan sonra İngiltere Günlüğüm'de yazı yazma ihtimalim oldukça azaldı. Ama gezilerim kaldığı yerden devam ediyor. Artık beni Ahmet Kahya Gezileri'nde göreceksiniz. Şimdiden belirtmiş olayım.

Selametle kalın, ülkenizi sevin...

Ahmet Kahya